یه دسته از لذت بخش ترین ادم های روی کره ی زمین به نظرم کسایی هستند که بوی خوبی میدهند. میدونی کیا رو میگم؟ اون ادما هایی که وقتی سوار اسانسور میشی عطرشون همه ی فضا رو پر کرده و برعکس همیشه که میخوای زود تر بیای بیرون، دلت میخواد همونجا بمونی. یا مثلا وقتی که سوار ماشین میشن اولش چند تا نفس عمیق میکشی تا خوب این بو رو ذخیره کنی. یا حتی وقتی یه نفر بغل میکنی و سعی میکنی این بغل کردن و تا ابد ادامه بدی. 

این بو هم فقط مختص عطرای گرون قیمت و جورواجور نمیشه. یکی از بهترین بو ها برای من بوی پیپه.

از بچگی دوست داشتم بابام پیپ بیکشه. ولی برخلاف اصرار های من هیچ وقت زیر بار این قضیه نرفت. همیشه میگفتم تو که سیگارو میکشی حداقل پیپ بکش وهمیشه میگفت پیپ کشیدن حوصله میخواد. باید بشینی با حوصله چاقش کنی و سرفرصت بهش پک بزنی. 

من هیچ وقت ندیدم زنی رو که پیپ بکشه. نه تو واقعیت و نه تو هیچ فیلمی. ولی همیشه برام عجیب بوده و هست. چرا یه چیزیه که انقدر مردونه است؟ 

دلم میخواد با مردی که دوستش دارم در حالی که یه پالتوی بلند انگلیسی تنش کرده تو هوای سرد زمستون گوشه ی گرم یه کافه بشینم و در عین حال که پیپ میکشه از خاطراتش برام تعریف کنه. 

یا حتی توی خونه خودمون درحالی که رو کاناپه نشستیم و من یه پتوی بافتنی دورم پیچیدم و تکیه دادم به اون درحالی که با یه دستش منو بغل کرده و با دست دیگه پیپش رو گرفته باز برام حرف بزنه. و من همونطوری که دارم به حرفاش گوش میدم با اشتیاق بوی ادکلن گرمشو که با عطر پیپ قاطی شده استنشاق کنم. 

انقدر این تصویرای بالا برام لذت بخشه که حتی با فکر کردن بهشونم ارامش میگیرم.